Σαν Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων εκτιμούμε ότι η πρόταση της Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων για τη συγκρότηση αριστερού ενωτικού ψηφοδελτίου στο τμήμα Αττικής είναι ειλικρινής ως προς τις προθέσεις της. Όμως η χρονική συγκυρία στην οποία διατυπώθηκε, λιγότερο από μία εβδομάδα πριν την οριστική υποβολή των ψηφοδελτίων, καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την έγκαιρη ολοκλήρωση εκείνων των διαδικασιών οι οποίες θα έδιναν τη δυνατότητα σε ένα «αριστερό ενωτικό ψηφοδέλτιο» να υπερβεί το χαρακτήρα μιας προεκλογικής συγκόλλησης.
Η σύγκλιση των δυνάμεων της αριστεράς αποτελεί και για εμάς στρατηγικό στόχο, δεν θα προκύψει όμως σαν απλό άθροισμα των ήδη υπαρκτών δυνάμεων έτσι όπως είναι σήμερα, αλλά προϋποθέτει σε ένα βαθμό και το μετασχηματισμό τους και από τη διαδικασία αυτή δεν εξαιρούμε ούτε τον εαυτό μας.
Η διαδικασία των εκλογών από τη φύση της θέτει γενικά πολιτικά ερωτήματα στρατηγικού χαρακτήρα και δεν περιορίζεται σε επιμέρους πλευρές της πολιτικής συζήτησης όπως π.χ. μια Γενική Συνέλευση η οποία έχει επίδικο συγκεκριμένα κάθε φορά θέματα.
Η διαδικασία των εκλογών από τη φύση της θέτει γενικά πολιτικά ερωτήματα στρατηγικού χαρακτήρα και δεν περιορίζεται σε επιμέρους πλευρές της πολιτικής συζήτησης όπως π.χ. μια Γενική Συνέλευση η οποία έχει επίδικο συγκεκριμένα κάθε φορά θέματα.
Επομένως για την εκλογική σύμπραξη στο επίπεδο ενός συλλόγου ή ενός σωματείου μπορεί να μην είναι σε καμία περίπτωση απαραίτητη μια κοινή αναφορά στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, είναι όμως αναγκαία μία ελάχιστη στρατηγική σύμπλευση. Αυτή σε καμία περίπτωση δεν αντικαθίσταται από μία γενικότερη αντι - μνημονιακή αναφορά και μία συμφωνία στην ανάλυση επιμέρους νομοσχεδίων – η οποία σίγουρα είναι μία θετική παρακαταθήκη και για την οποία απαιτήθηκε χρόνος και προσπάθεια.
Στην πραγματικότητα προτείνουμε μια διαφορετική μεθοδολογία: αντί να επιλέγουμε κατ’αρχήν τις παρατάξεις με τις οποίες επιθυμούμε να συνεργαστούμε και στη συνέχεια να αναζητούμε το ελάχιστο πολιτικό πλαίσιο που θα τις χωράει όλες έτσι όπως είναι σήμερα, προτείνουμε να αναζητήσουμε το αναγκαίο για την περίοδο πλαίσιο και με αυτό να απευθυνθούμε σε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που επιθυμούν να συμπορευτούν σε αυτό το δρόμο μαζί μας.
Ειδικά σήμερα η πραγματικότητα θέτει τα γενικά πολιτικά ερωτήματα στην πρώτη γραμμή με όρους πολύ πιο άμεσους από ότι παλαιότερα, και όλες οι πολιτικές δυνάμεις σπεύδουν να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις. Όταν στην καταβύθιση του πρώην μεσαίου στρώματος των αυτοαπασχολούμενων αρχιτεκτόνων – για να μη μιλήσουμε για τους άνεργους ή τους μισθωτούς – η κυρίαρχη πολιτική απαντά με τακτοποιήσεις αυθαιρέτων και εξετάσεις για τα «ειδικά επαγγελματικά δικαιώματα» και η πλειοψηφία του Συλλόγου με συντεχνιακό πλαίσιο διεκδικήσεων και ένταξη σε δίκτυα πελατειακών εξυπηρετήσεων, η δική μας απάντηση οφείλει να είναι σαφής, συνολική και να υποδεικνύει μια άλλη διέξοδο.
Αναφερόμαστε σε μία εξέγερση που θα διεκδικήσει παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους - προϋπόθεση μιας οποιασδήποτε έστω και ελάχιστα φιλολαϊκής πολιτικής, κοινωνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην κατεύθυνση της διάλυσής της, έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων και παραγωγική ανασυγκρότηση σε όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτό σε συνδυασμό με ένα αντι-διαχειριστικό πολιτικό στίγμα και μια φυσιογνωμία που θα εκφράζει τους άνεργους και τους ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους, θα μπορούσε να είναι το περίγραμμα ενός ελάχιστου αναγκαίου πλαισίου. Ο εμπλουτισμός του και η εξειδίκευσή του, αλλά όχι ο ευνουχισμός του και το στρογγύλεμα των αιχμών του, θα μπορούσε να είναι το αντικείμενο μιας συλλογικής προσπάθειας η οποία σίγουρα απαιτεί κάποιο χρόνο (και εδώ έχουμε ειλικρινή απορία που θα βρεθεί στο ελάχιστο χρονικό διάστημα πριν την κατάθεση των ψηφοδελτίων) και στην οποία κανείς δεν πρέπει να προσέλθει ως κάτοχος της απόλυτης αλήθειας.
Μία τέτοια διαδικασία μάλλον θα κέρδιζε σε αξιοπιστία αν άρχιζε αμέσως μετά τις εκλογές.
Η αναγνώριση ότι «αυτόν τον αγώνα τον δίνουμε ούτως ή άλλως από κοινού» αποτελεί μια θετική βάση για την αναγέννηση του Συλλόγου και τη μαζικοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων του τμήματος Αττικής που είναι και το πρωταρχικό ζητούμενο. Αυτό είναι άλλωστε το κοινό κεκτημένο που έχει προκύψει από τις συζητήσεις και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα μέχρι σήμερα και σε αυτό αντιστοιχεί μία κοινή διακήρυξη υπεράσπισης των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών του τμήματος Αττικής.
Η αναγνώριση ότι «αυτόν τον αγώνα τον δίνουμε ούτως ή άλλως από κοινού» αποτελεί μια θετική βάση για την αναγέννηση του Συλλόγου και τη μαζικοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων του τμήματος Αττικής που είναι και το πρωταρχικό ζητούμενο. Αυτό είναι άλλωστε το κοινό κεκτημένο που έχει προκύψει από τις συζητήσεις και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα μέχρι σήμερα και σε αυτό αντιστοιχεί μία κοινή διακήρυξη υπεράσπισης των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών του τμήματος Αττικής.
Η διεύρυνση αυτού του κεκτημένου είναι ένα ανοιχτό στοίχημα για το άμεσο μέλλον.
11/10/2011
Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων
akea2011.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου